എനിക്ക് രണ്ടു ചേട്ടന്മാരും ഒരു അനിയത്തിയും. അടുത്തുള്ള ചേട്ടന്മാരെക്കാള്‍ ദൂരെ ഉള്ള ചേട്ടന്മാരെ ആണ് കൂടുതല്‍ പരിചിതം. ഞങ്ങള്‍ എല്ലാരും കൂടെ കുറെ നാള്‍ ഒന്നിച്ചു താമസിച്ചിട്ടില്ല. ഞാന്‍ ബാലവാടിയില്‍ പോയപ്പോള്‍ അവര്‍ സ്കൂളില്‍ പോയി. ഞാന്‍ സ്കൂളില്‍ എത്തിയപ്പോള്‍ അവര്‍ കോളേജില്‍ പോയി. ചിലപ്പോള്‍ അമ്മച്ചിക്ക് ട്രാന്‍സ്ഫര്‍. അല്ലെങ്കില്‍ ചാച്ചനു ട്രാന്‍സ്ഫര്‍. അങ്ങനെ കോളേജും കഴിഞ്ഞു ഞാന്‍ എത്തിയപ്പോഴേക്കും , ചേട്ടന്മാര്‍ക്ക് വിവാഹമായി. അവര്‍ക്ക് അവരുടെ അണുകുടുംബങ്ങള്‍. എപ്പോഴും അവരുടെ കൂടെ ആയിരുന്നേ ഒക്കൂ. അതാണ് അതിന്റെ ശരി .ഇപ്പോള്‍ എന്റെ അനിയത്തി കുട്ടിയും ഇങ്ങനെ ചിന്തിക്കുന്നുണ്ടാവണം. അവള്‍ ആഗ്രഹിക്കുമ്പോഴെല്ലാം എനിക്ക് അവളുടെ അടുത്തെത്താന്‍ പറ്റാറില്ല.
ചേട്ടന്മാരെ കാണണം എന്നുള്ളപ്പോള്‍ ഞാന്‍ അവര്‍ വരച്ചു തന്ന ചെറുപ്പ കാലത്തെ കുറിചോര്‍ക്കും. പല നിറങ്ങളില്‍ , പല വലുപ്പം ഉള്ള വരകളില്‍ കുത്തിവരഞ്ഞ മായാത്ത ചിത്രം.
എന്റെ രണ്ടാമത്തെ ചേട്ടനുമായി എപ്പോഴും ഞാന്‍ അടി കൂടുമായിരുന്നു. കല്ലുപെന്‍സില്‍ ഒടിച്ചതില്‍ , എന്റെ അവല്‍ പാത്രത്തില്‍ കൈ തൊട്ടതില്‍ , എന്റെ സ്റ്റീല്‍ ഗ്ലാസ്സു എടുത്താല്‍ . അങ്ങനെ അങ്ങനെ. ചേട്ടന്റെ മുഖത്തെ എല്ലാ പാടുകളും ഞാന്‍ ആയി മാന്തി ഉണ്ടാക്കിയതാണ്. അത് കാണുമ്പൊള്‍ ഇപ്പോഴും എനിക്ക് വിഷമത്തില്‍ പൊതിഞ്ഞ ചമ്മലാണ്. എന്നേക്കാള്‍ നാലു വയസു മൂത്തതാണ് ചേട്ടന്‍.എങ്കിലും കൂട്ടുള്ളപ്പോള്‍ ഞങ്ങള്‍ ഭയങ്കര കൂട്ടാണ്. ഞങ്ങള്‍ അങ്ങനെ ഇരുന്നു ഉച്ചത്തില്‍ സ്വപനങ്ങള്‍ പറയാറുണ്ടായിരുന്നു. വലുതാകുമ്പോള്‍ ചെയ്യേണ്ട കാര്യങ്ങളേ പറ്റി. ചേട്ടന്‍ വളരെ ക്രിയേറ്റീവ് ആയിരുന്നു. തൊടുന്നതില്‍ ജീവന്‍ ഊതി വീര്‍പ്പിക്കാന്‍ പറ്റുന്ന ഒരാള്‍. ഞങ്ങളുടെ വിഷയങ്ങള്‍ എന്നാല്‍ , പരസ്യചിത്രങ്ങള്‍ , സിനിമകള്‍ , തീം based restaurants അങ്ങനെ വായിലും കൈയിലും കൊള്ളാത്ത കാര്യങ്ങള്‍ ആയിരുന്നു . ഞങ്ങള്‍ക്ക് രണ്ടുപേര്‍ക്കും ഇഷ്ട്ടമുള്ള ഒരു പാട് കാര്യങ്ങള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു. പറയാനും , കേള്‍ക്കാനും.
എന്റെ മൂത്ത ചേട്ടന്‍ എന്നേക്കാള്‍ ആറു വയസ്സ് മേലെ ആണ്. എനിക്കറിയവുന്നതില്‍ ഏറ്റവും ബുദ്ധിമാനായ ഒരാള്‍. Intelligence രണ്ടു തരത്തില്‍ എന്ന് പറയാറുണ്ട്. Logical Intelligence and Emotional Intelligence. ഞാന്‍ ഉദേശിച്ചത്‌ ആദ്യത്തെ വകുപ്പാണ്. ശരിക്കും എന്റെ ചാച്ചനെ പോലെ ആയിരുന്നു ചേട്ടന്‍. അവര്‍ രണ്ടു പേരും കണക്കിന്റെ കാര്യത്തില്‍ രാക്ഷസന്മാര്‍ ആണ്.
എനിക്കാണെങ്കില്‍ കണക്കെന്ന് പറഞ്ഞാലേ ഒരു കണക്കാ. അവരുടെ ഈ സാമര്‍ത്ഥ്യം ആകണം അവരെ ഒരു conventional അച്ഛനും മകനും എന്നതിനെക്കാള്‍ കൂട്ടുകാരെ പോലാക്കിയത്.
വര്‍ഷങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോള്‍ അവര്‍ കൂട്ടുകാര്‍ എന്നതിനെക്കാള്‍ conventional അച്ഛനും മകനും ആയെന്നു തോന്നുന്നു. രണ്ടു പ്രാവശ്യം എന്നെ കെട്ടിപിടിച്ചു ചേട്ടന്‍ കരഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. എന്റെ മോശം കണക്കുകള്‍ തന്നെ ആയിരുന്നു കാരണം. ഞങ്ങള്‍ക്ക് പൊതുവായി ഒന്നും തന്നെ പറയാന്‍ ഇല്ല എന്നല്ല , ഉള്ളത് വളരെ കുറവാണു എന്നതാണ് സത്യം. അത് വായിക്കാന്‍ രസം ഉള്ള ഒരു സത്യം അല്ല.
നമുക്ക് ഒരാളോടു എത്ര മാത്രം അടുക്കാന്‍ പറ്റും എന്നത് അയാളുമായി ഉള്ള കോമണ്‍ interest- ഇനെ ആശ്രയിച്ചു ഇരിക്കും . പൊതുവായി പറയാന്‍ കുറെ കാര്യങ്ങള്‍ ഉണ്ടെങ്കില്‍ പറയാനും കേള്‍ക്കാനും ധാരാളം ഉണ്ടാകും.കൂടുതല്‍ സംസാരിക്കുമ്പോള്‍ കൂടുതല്‍ ഒരാളെ മനസ്സില്‍ ആകും. എനിക്ക് പേടി ഉണ്ട്. സമയം ഇറ്റിറ്റു വീഴുന്നു. എന്റെ ഏറ്റവും അടുത്ത കൂട്ടുകാരുടെ ലിസ്റ്റില്‍ ചേട്ടന്‍ ഇല്ല.
തീരെ ചെറുപ്പത്തില്‍ ചേട്ടന്‍ ഞങ്ങളുടെ എല്ലാം ഹീറോ ആയിരുന്നു. സ്കൂളില്‍ നിന്ന് വരുമ്പോള്‍ ചേട്ടന്‍ ഓരോരോ കഥകള്‍ പറയും. വഴിയില്‍ കണ്ട കല്ലെന്ജിന്‍ പറത്തി സ്കൂളില്‍ പോയി ലാന്‍ഡ്‌ ചെയ്യിപ്പിച്ചത് , കള്ളന്മാരെയും , ഗുണ്ടകളെയും ഇടിച്ചു നിരത്തി അവരെ ഒരു പാഠം പഠിപ്പിച്ചത് , അങ്ങനെ അങ്ങനെ ഒട്ടേറെ കഥകള്‍.
Sunday, July 26, 2009
Sunday, June 28, 2009
7(B) Brothers
I have two brothers. I always miss them. We have never been together for long. When I was in nursery they were in School. When I was in school they were in college. Due to different reasons we had to live and study in different places.
When I completed my college, I thought I could be with them agin. But by then they got married. They have their own micro family to take care. They have to be with them always. That is how things are supposed to work.
When I really wish their presence, I will think about those good childhood days. I used to fight a lot with my second brother and used to hurt him much. I still feel so much guilt when I see the scars on his face. He is elder to me for four years. In old days we used to Dream loudly. That means we used to imagine and share the kind of things that we do when we grow up. He was so creative. In a way I understood the meaning of creativity from him. Our common topic for discussions were making of ad films, feature films, theme based restaurants etc.. He was my window to the outside world. He was so supportive and confident on me in everything. We had a lot in common.
My eldest brother is elder to me for 6 years. He was one of the most intelligent men I know. Like my father. Both of them were super good with Mathematics and logic in which I was least comfortable. Their common talent made them best pals. I remember they were more like friends than a father and son. And somehow after many years they are more like father and son and not like friends. I remember two instances in which my eldest brother hugged me. He cried once after scolding me because of my poor performance in mathematics. I didn’t know he loved me so much. But somehow I became under performer compared with him throughout my academic days. We have very less in common. That makes me sad.
I believe your closeness with someone is directly proportional to what you have in common. When you have so much to share you have so much to talk. The more you talk the more you understand. I am scared now. Time is running up. When I can be among his friends?
When we were kids he was our hero. Everyday after reaching from school he would tell us his heroic stories. Like how he flied in a – to school or about his fight with the street rowdies. We believed him without doubt.
6(A) വിഷാദരോഗം
ഏകാന്തത പഴുത്തു വ്രണം ആകുമ്പോള്‍ വിഷാദരോഗം ആയി. നിങ്ങളെ പൊതിഞ്ഞിരിക്കുന്ന ആളുകളുടെ എണ്ണവും അതും തമ്മില്‍ ഒരു ബന്ധവും ഇല്ല. വിഷാദം ഒരു ചതിക്കുഴി ആണ്. അരികത്തു കൂടി നടക്കുന്നവരെ പോലും വലിച്ചു ആഴങ്ങളിലേക്ക് വലിക്കുന്ന കാന്തശക്തി.
എനിക്ക് തോന്നുനത് എന്റെ കോളേജ് കാലത്ത് ഒന്നു രണ്ടു വര്ഷം ഞാന്‍ ആ കുഴിയില്‍ ജീവിച്ചിരുന്നു എന്നാണ്.
എല്ലാ മനുഷ്യരും ജീവിതത്തില്‍ ഒരു തവണ എങ്കിലും ഇങ്ങനെ ഒരു അവസ്ഥയിലൂടെ കടന്നു പോകും എന്നാണ് പഠനങ്ങള്‍ പറയുന്നതു .
എന്റെ ആ കാലം എന്നെന്നേക്കുമായി കഴിഞ്ഞു പോയി എന്നാണ് എന്റെ വിശ്വാസം.
എനിക്ക് തോന്നുനത് എന്റെ കോളേജ് കാലത്ത് ഒന്നു രണ്ടു വര്ഷം ഞാന്‍ ആ കുഴിയില്‍ ജീവിച്ചിരുന്നു എന്നാണ്.
എല്ലാ മനുഷ്യരും ജീവിതത്തില്‍ ഒരു തവണ എങ്കിലും ഇങ്ങനെ ഒരു അവസ്ഥയിലൂടെ കടന്നു പോകും എന്നാണ് പഠനങ്ങള്‍ പറയുന്നതു .
എന്റെ ആ കാലം എന്നെന്നേക്കുമായി കഴിഞ്ഞു പോയി എന്നാണ് എന്റെ വിശ്വാസം.
6(B) Depression
Loneliness is a state of mind, regardless of the number of people around you.
It is a kind of deep black hole that can pull you down with great force.
Once you are in it, it is not easy to get up and jump out of it. We can call this stage as Depression. I guess I had to live one or two years in this state during my college days.
When I look back it was the worst thing I ever had.
Doctors say almost every human being has a depression period in their lives. I just hope mine is over.
5(A) ഭാവന എന്ന ഒരാള്‍
മൂന്ന് വര്ഷം ഞാന്‍ തൃശൂരില്‍ ഉള്ള ഒരു ബോര്‍ഡിങ്ങില്‍ ആണ് താമസിച്ചു പഠിച്ചത് .
ഇപ്പോള്‍ നോക്കുമ്പോള്‍ ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും നിറങ്ങള്‍ നിറഞ്ഞ ഒരു കാലഘട്ടം .
ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് കടുത്ത ഏകാന്തത തോന്നുമായിരുന്നു എങ്കിലും അവിടുത്തെ ദിവസങ്ങള്‍ എല്ലാം ഞാന്‍ വളരെ ആസ്വദിച്ചിരുന്നു.
ചില ദിവസങ്ങളില്‍ തനിയെ ഇരിക്കുമ്പോള്‍ കരച്ചില്‍ വരും. അപ്പോള്‍ അമ്മച്ചിയെ ഓര്‍ക്കും , ചാച്ചനെ ഓര്‍ക്കും,ചേട്ടന്മാരെ ഓര്‍ക്കും. അങ്ങനെ പ്രതേകിച്ചു ഒരു കാരണവും വേണ്ട. അങ്ങനെ ഉള്ള മോശം ഓര്‍മകളെ എല്ലാം കോര്‍ത്തിണക്കി ഒരു ഫാസ്റ്റ് റിവേഴ്സ്. ചുമ്മാ കരയുന്നതിനു മുന്പ് ഒരു "Threshold Energy" കിട്ടാന്‍.
ഈ ദിവസങ്ങളില്‍ ആണ് ഞാന്‍ ഒരു ഇല്ലാത്ത ഒന്നിനെ ഞാന്‍ ആലോചിച്ചു ഉണ്ടാക്കി പ്രശ്നങ്ങള്‍ക്ക് ഉത്തരം കാണാന്‍ തുടങ്ങിയത്.
ഞാന്‍ ഒരു ചേച്ചിയെ ഉണ്ടാക്കി. നെറ്റിയില്‍ ചന്ദനക്കുറി തൊട്ടു , വയലറ്റ് നിറത്തില്‍ ഉള്ള നീളന്‍ പാവാടയും ബ്ലൌസും ഇട്ടു വരുന്ന ഒരാള്‍. എന്ത് കൊണ്ടു അങ്ങനെ എന്ന് ചോദിച്ചാല്‍ അറിയില്ല.
ഒരു പക്ഷെ എം. ടി യുടെ ഏതോ ഒരു കഥാപാത്രത്തില്‍ നിന്നു കടം കൊണ്ടതാകാം.
അവരുടെ മടയില്‍ തല വെച്ച് O.N.V യുടെ ഭാഷയില്‍ "പായാരം "പറഞ്ഞു പറഞ്ഞു ഉറങ്ങും.
എന്റെ കൂട്ടുകാരി എന്ന കവിതയിലെ
" നനഞ്ഞ തലയിണകളും,
ഉണങിയ കവിളിന്‍ഇണകളും ,
തളര്‍ന്ന മിഴിയിണകളും
നിന്റെ മാത്രം സ്വന്തം അല്ല ." - ഉത്ഭവം അവിടെ ആണ്.
ഒരിക്കല്‍ തൃശ്ശൂരില്‍ ഉള്ള ഒരു Co-Operative കോളേജില്‍ നിമിഷപ്രസങ്ങമത്സരത്തിനു ഞാന്‍ പോയി. അത് ഒരു Womens കോളേജ് ആയിരുന്നു . മത്സരത്തിന്റെതായ ടെന്‍ഷനും മറ്റും ഒക്കെ ആയി കുറച്ചു നേരത്തിനു ശേഷം എനിക്ക് നന്നായ്‌ ദാഹിച്ചു. അടുത്ത് കണ്ട ഒരു ചേച്ചിയോട് കുടിവെള്ളം ചോദിച്ചു. അവര്‍ എന്നെ സ്റ്റാഫ്‌ റൂമില്‍ കൊണ്ടു പോയി. കുടിക്കാന്‍ വെള്ളം തന്നു. അതിനിടയില്‍ അവിടെ ഇരുന്ന ആരോ ഇതാരാണെന്ന് ചോദിച്ചപ്പോള്‍ "ഇതോ ? ഇതു എന്റെ സ്വന്തം അനിയന്‍ " അവര്‍ പരിചയപ്പെടുത്തി.
ആദ്യമായും അവസാനമായും അങ്ങനെ ഒരു അനുഭവം.
ചില കാര്യങ്ങള്‍ അങ്ങനെ ആണ്. വെറുതെ ഒന്നു ഓര്‍ത്താല്‍ പോലും സന്തോഷം തോന്നും.
അവരോട് ഞാന്‍ പേരു ചോദിച്ചില്ല. "ഭാവന " എന്നായിരുന്നെങ്കില്‍ നന്നായിരുന്നു .
ഇപ്പോള്‍ നോക്കുമ്പോള്‍ ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും നിറങ്ങള്‍ നിറഞ്ഞ ഒരു കാലഘട്ടം .
ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് കടുത്ത ഏകാന്തത തോന്നുമായിരുന്നു എങ്കിലും അവിടുത്തെ ദിവസങ്ങള്‍ എല്ലാം ഞാന്‍ വളരെ ആസ്വദിച്ചിരുന്നു.
ചില ദിവസങ്ങളില്‍ തനിയെ ഇരിക്കുമ്പോള്‍ കരച്ചില്‍ വരും. അപ്പോള്‍ അമ്മച്ചിയെ ഓര്‍ക്കും , ചാച്ചനെ ഓര്‍ക്കും,ചേട്ടന്മാരെ ഓര്‍ക്കും. അങ്ങനെ പ്രതേകിച്ചു ഒരു കാരണവും വേണ്ട. അങ്ങനെ ഉള്ള മോശം ഓര്‍മകളെ എല്ലാം കോര്‍ത്തിണക്കി ഒരു ഫാസ്റ്റ് റിവേഴ്സ്. ചുമ്മാ കരയുന്നതിനു മുന്പ് ഒരു "Threshold Energy" കിട്ടാന്‍.
ഈ ദിവസങ്ങളില്‍ ആണ് ഞാന്‍ ഒരു ഇല്ലാത്ത ഒന്നിനെ ഞാന്‍ ആലോചിച്ചു ഉണ്ടാക്കി പ്രശ്നങ്ങള്‍ക്ക് ഉത്തരം കാണാന്‍ തുടങ്ങിയത്.
ഞാന്‍ ഒരു ചേച്ചിയെ ഉണ്ടാക്കി. നെറ്റിയില്‍ ചന്ദനക്കുറി തൊട്ടു , വയലറ്റ് നിറത്തില്‍ ഉള്ള നീളന്‍ പാവാടയും ബ്ലൌസും ഇട്ടു വരുന്ന ഒരാള്‍. എന്ത് കൊണ്ടു അങ്ങനെ എന്ന് ചോദിച്ചാല്‍ അറിയില്ല.
ഒരു പക്ഷെ എം. ടി യുടെ ഏതോ ഒരു കഥാപാത്രത്തില്‍ നിന്നു കടം കൊണ്ടതാകാം.
അവരുടെ മടയില്‍ തല വെച്ച് O.N.V യുടെ ഭാഷയില്‍ "പായാരം "പറഞ്ഞു പറഞ്ഞു ഉറങ്ങും.
എന്റെ കൂട്ടുകാരി എന്ന കവിതയിലെ
" നനഞ്ഞ തലയിണകളും,
ഉണങിയ കവിളിന്‍ഇണകളും ,
തളര്‍ന്ന മിഴിയിണകളും
നിന്റെ മാത്രം സ്വന്തം അല്ല ." - ഉത്ഭവം അവിടെ ആണ്.
ഒരിക്കല്‍ തൃശ്ശൂരില്‍ ഉള്ള ഒരു Co-Operative കോളേജില്‍ നിമിഷപ്രസങ്ങമത്സരത്തിനു ഞാന്‍ പോയി. അത് ഒരു Womens കോളേജ് ആയിരുന്നു . മത്സരത്തിന്റെതായ ടെന്‍ഷനും മറ്റും ഒക്കെ ആയി കുറച്ചു നേരത്തിനു ശേഷം എനിക്ക് നന്നായ്‌ ദാഹിച്ചു. അടുത്ത് കണ്ട ഒരു ചേച്ചിയോട് കുടിവെള്ളം ചോദിച്ചു. അവര്‍ എന്നെ സ്റ്റാഫ്‌ റൂമില്‍ കൊണ്ടു പോയി. കുടിക്കാന്‍ വെള്ളം തന്നു. അതിനിടയില്‍ അവിടെ ഇരുന്ന ആരോ ഇതാരാണെന്ന് ചോദിച്ചപ്പോള്‍ "ഇതോ ? ഇതു എന്റെ സ്വന്തം അനിയന്‍ " അവര്‍ പരിചയപ്പെടുത്തി.
ആദ്യമായും അവസാനമായും അങ്ങനെ ഒരു അനുഭവം.
ചില കാര്യങ്ങള്‍ അങ്ങനെ ആണ്. വെറുതെ ഒന്നു ഓര്‍ത്താല്‍ പോലും സന്തോഷം തോന്നും.
അവരോട് ഞാന്‍ പേരു ചോദിച്ചില്ല. "ഭാവന " എന്നായിരുന്നെങ്കില്‍ നന്നായിരുന്നു .
5(B) Virtual Imagity
I was in a boarding for a couple of years. Probably the best time in my life. Even though I had a problem with loneliness I enjoyed being there. During night I used to cry without any sound. There won’t be any provocative incident at all. I will just think about my mom, my brothers, my dad who is not with me there. I will start counting all the bad things happened with me just to get the initial threshold to cry.
I guess that is the time when I started believing in illusions.
Since I was reasonably good with imagination I could create a virtual person in mind. I call her “Chechy”. [Means elder sister].
She wore a violet long skirt and long blouse.[ I am not good with the names of those girlish garments]. She had chandanam on her forehead and used to listen to me. I used to cry in her laps.
She used to pat me softly on my head. After sometime I would go to sleep. That was the routine. It was at this point I became familiar with the wet pillow concept.
One day I had an extempore speech competition in a cooperative college near Trichur. That was an all woman college I guess. I was tensed about the competition and was searching for some drinking water. I asked someone for drinking water. She told me to follow her. We went to the staff room where all the lectures were sitting. She gave me water. When somebody asked about me, she introduced me to them as her younger brother. AS HER OWN BROTHER! I don’t remember her face who gave me a glimpse at heaven. That was the first and last time when somebody said like that.
4(A) സിനിമകള്‍
ഒരിക്കല്‍ ഞാന്‍ വെള്ളിയഴ്ച്ചകളെ പറ്റി പറഞ്ഞിരുന്നു. അത് അവസാനിക്കുന്നത്‌ ഏതെങ്കിലും നല്ല സിനിമയില്‍ ആയിരിക്കും. എപ്പോഴും കുറച്ചു നല്ല സിനിമകളുടെ സ്റ്റോക്ക്‌ കയില്‍ ഉണ്ടാവും.ചിലത് മോസേര്‍ബേര്‍ -കടയില്‍ നിന്നും വാങ്ങും. ചിലത് download ചെയ്യും.ഒരു ദിവസം കണ്ട പടം ഫിലിം പൈറസി യെ പറ്റി ആയിരുന്നു. അന്ന് അല്‍പ സ്വല്പം നാണക്കേട് തോന്നി.
theatre ഇല്‍ പോയി കാണുന്നത് എനിക്ക് ഇഷ്ട്ടം അല്ല.അവിടെ ഒന്നും നമ്മുടെ കയില്‍ അല്ല. തുടങ്ങുന്നതും തീരുന്നതും .തനിയെ ആവുമോള്‍ കുറെ options കൂടുതല്‍ ഉണ്ട്.
Play, Pause , Fast Forward , Reverse ഉം മറ്റും. വേറെ ഒരു കാര്യം ഉള്ളത് കൂടെ ആരും ഇല്ലാത്തപ്പോള്‍ നമുക്കു ഒന്നും മറക്കാന്‍ ഇല്ല. ചിരിക്കാന്‍ തോന്നുമ്പോള്‍ പൊട്ടി ചിരിക്കാം. കരയാന്‍ തോന്നുമ്പോള്‍ പൊട്ടി കരയാം. ഒരു മറയും ഇല്ലാതെ.
നല്ല ഒരു സിനിമ കാണുമ്പൊള്‍ വെറുതെ കാണുക എന്നാല്‍ അത് പാപം ആണ്.
എല്ലാ സംവേദന ശേഷിയും ഉപയോഗിച്ചു അലിഞ്ഞു ഇരുന്നു കാണണം.
ഒരു വെള്ളിയാഴ്ച "തനിയാവര്‍ത്തനം "കണ്ടു. കുറെ ഏറെ കരഞ്ഞു. കൂട്ടം തെറ്റിയ കുട്ടിയെ പോലെ.
തീരെ ചെറുപ്പം ആയിരിക്കുമ്പോള്‍ വയനാട്ടിലെ ഒരു ലത്തീന്‍ പള്ളിയില്‍ വെച്ചു അങ്ങനെ സംഭവിച്ചു.
കുറച്ചു നേരം ഞാന്‍ അമ്മച്ചിയെ കണ്ടില്ല. കുര്ബാനക്കിടയില്‍ ആളുകളിക്കിടയില്ലൂടെ അമ്മച്ചിയേയും വിളിച്ച് കരഞ്ഞു കൊണ്ടു നടന്നു. ആ നടുക്കം ഇപ്പും ഓര്‍ക്കുമ്പോഴും ഉണ്ട്.
പിന്നെ ഒരിക്കല്‍ അങ്ങനെ കൂട്ടം തെറ്റി കരഞ്ഞത് "Taare Zamin Par" കണ്ടപ്പോള്‍ ആണ്.
നല്ല സിനിമകളെ ഞാന്‍ അതീവ ആദരവോടെ ആണ് കാണുന്നത്.
Regional movies ആണ് ഒരു രാജ്യത്തേയോ , നാടിനെയോ , അവിടുത്തെ സംസ്കാരത്തെയോ മനസിലാക്കാന്‍ ഏറ്റവും നല്ല വഴി. നമ്മുടെ തൊട്ടു അടുത്ത് ഉണ്ടായിരുന്ന , ശ്രദ്ധിക്കാതെ കിടന്നിരുന്ന എന്തോ ഒന്നിനെ പുതിയതായി കണ്ടെത്തിയത് പോലുള്ള അനുഭവം.
theatre ഇല്‍ പോയി കാണുന്നത് എനിക്ക് ഇഷ്ട്ടം അല്ല.അവിടെ ഒന്നും നമ്മുടെ കയില്‍ അല്ല. തുടങ്ങുന്നതും തീരുന്നതും .തനിയെ ആവുമോള്‍ കുറെ options കൂടുതല്‍ ഉണ്ട്.
Play, Pause , Fast Forward , Reverse ഉം മറ്റും. വേറെ ഒരു കാര്യം ഉള്ളത് കൂടെ ആരും ഇല്ലാത്തപ്പോള്‍ നമുക്കു ഒന്നും മറക്കാന്‍ ഇല്ല. ചിരിക്കാന്‍ തോന്നുമ്പോള്‍ പൊട്ടി ചിരിക്കാം. കരയാന്‍ തോന്നുമ്പോള്‍ പൊട്ടി കരയാം. ഒരു മറയും ഇല്ലാതെ.
നല്ല ഒരു സിനിമ കാണുമ്പൊള്‍ വെറുതെ കാണുക എന്നാല്‍ അത് പാപം ആണ്.
എല്ലാ സംവേദന ശേഷിയും ഉപയോഗിച്ചു അലിഞ്ഞു ഇരുന്നു കാണണം.
ഒരു വെള്ളിയാഴ്ച "തനിയാവര്‍ത്തനം "കണ്ടു. കുറെ ഏറെ കരഞ്ഞു. കൂട്ടം തെറ്റിയ കുട്ടിയെ പോലെ.
തീരെ ചെറുപ്പം ആയിരിക്കുമ്പോള്‍ വയനാട്ടിലെ ഒരു ലത്തീന്‍ പള്ളിയില്‍ വെച്ചു അങ്ങനെ സംഭവിച്ചു.
കുറച്ചു നേരം ഞാന്‍ അമ്മച്ചിയെ കണ്ടില്ല. കുര്ബാനക്കിടയില്‍ ആളുകളിക്കിടയില്ലൂടെ അമ്മച്ചിയേയും വിളിച്ച് കരഞ്ഞു കൊണ്ടു നടന്നു. ആ നടുക്കം ഇപ്പും ഓര്‍ക്കുമ്പോഴും ഉണ്ട്.
പിന്നെ ഒരിക്കല്‍ അങ്ങനെ കൂട്ടം തെറ്റി കരഞ്ഞത് "Taare Zamin Par" കണ്ടപ്പോള്‍ ആണ്.
നല്ല സിനിമകളെ ഞാന്‍ അതീവ ആദരവോടെ ആണ് കാണുന്നത്.
Regional movies ആണ് ഒരു രാജ്യത്തേയോ , നാടിനെയോ , അവിടുത്തെ സംസ്കാരത്തെയോ മനസിലാക്കാന്‍ ഏറ്റവും നല്ല വഴി. നമ്മുടെ തൊട്ടു അടുത്ത് ഉണ്ടായിരുന്ന , ശ്രദ്ധിക്കാതെ കിടന്നിരുന്ന എന്തോ ഒന്നിനെ പുതിയതായി കണ്ടെത്തിയത് പോലുള്ള അനുഭവം.
4(B) Movies
Once I talked about Fridays. So at the end of each Friday I make sure I have a couple of movies either bought from Moserbaer shop or downloaded from internet. Today I downloaded and saw a Tamil movie which deals with movie piracy. What a pathetic coincidence!
I prefer to watch movies in the computer because I have more options like pause, play, stop or resume compared to a theater’s. Another thing is when there are no one near I can laugh exactly like I feel. I can cry exactly like I feel. Without any inhibitions. Watching a sensible movie is not sensible if you are "just" watch it. We shouldn’t just watch it. We should feel it with all our senses. On last Friday I saw an old Malayalam movie called “Thaniyavarthanam”. I cried like a frightened kid in the crowd.
But I enjoyed every bit of it. It was a very touching movie. Last time I was completely lost in crowd with the film “Tare zamin par”.
I always regard movies with great respect. Regional movies are the best way to know the culture. Your entry point of an amazing world which you never knew existed.
3(B) Scary Fridays..
I am scared of all Fridays. On Friday all my friends go back to their home. Mine is so far from here and a weekly visit would be tiresome.
Every Friday evening I plan for something. Like visiting some friends; or visiting some good places with scenic beauty.
But none of my friends are as lonely as me.
They got their own family and you are always an unwelcomed stranger even they invite to their homes.
That makes me sad. I think about my mom, my dad, my little sister who expects me at every week end. This starts like a chain reaction waiting to explode in to thousand pieces. I have everyone; still there is a deep gap in between. In both senses.
I wanted a company, a place. But don’t know where to go.
3(A) പേടിപ്പിക്കുന്ന വെള്ളിയാഴ്ചകള്‍
വെള്ളിയാഴ്ച്ചകളെ എനിക്ക് പേടിയാണ് .
അന്ന് എന്റെ കൂടെ ജോലിചെയ്യുന്ന എല്ലാ കൂട്ടുകാരും അവരുടെ വീട്ടില്‍ പോകും.
എന്റെ വീട് എവിടെ നിന്നു വളരെ അകലെ ആണ്.
എല്ലാ ആഴ്ചയും പോയി വരിക എന്നത് വളരെ പാടാണ്.
എല്ലാ വെള്ളിയാഴ്ചയും മനസില്‍ എന്തെങ്കിലും പ്ലാന്‍ ചെയ്യും.
നല്ല ഏതെങ്കിലും സ്ഥലങ്ങള്‍ കാണാന്‍ പോവ്വ , ഏതെങ്കിലും കൂടുകാരുടെ വീട്ടില്‍ പോവ്വ അങ്ങനെ എന്തെങ്കിലും.
പക്ഷെ അങ്ങനെ ഒന്നും നടക്കാറില്ല. അവര്ക്കു എല്ലാം അവരുടെ കുടുംബം ഉണ്ട് . അവിടെ പോയാലും ഒരു തരം uncomfortableness തോന്നും.
ഇതു ആലോചിക്കുമ്പോള്‍ വിഷമം വരും. എന്റെ അമ്മച്ചി, ചാച്ചന്‍ ,അനിയത്തി എല്ലാര്ക്കും ഞാന്‍ വീട്ടില്‍ ഉണ്ടാവണം എന്നാണ് ആഗ്രഹം. ശനിയും ഞായറും . ഇത്രയും ആകുമ്പോള്‍ കനം ഉള്ള എന്തോ ഒന്നു ചങ്കിനാത്തു വീര്‍ത്തു പൊങ്ങും.
എല്ലാരും ചുറ്റിനും ഉണ്ട്. എന്നാലും ആരും കൂടെ ഇല്ലാത്ത പോലെ. ഒരു കൂട്ട് വേണം. എപ്പോള്‍ വേണേലും മിണ്ടാന്‍ പറ്റുന്ന തരത്തില്‍.ഒരു സ്ഥലം വേണം. എപ്പോള്‍ വേണേലും പോകാന്‍ പറ്റുന്ന തരത്തില്‍.
അന്ന് എന്റെ കൂടെ ജോലിചെയ്യുന്ന എല്ലാ കൂട്ടുകാരും അവരുടെ വീട്ടില്‍ പോകും.
എന്റെ വീട് എവിടെ നിന്നു വളരെ അകലെ ആണ്.
എല്ലാ ആഴ്ചയും പോയി വരിക എന്നത് വളരെ പാടാണ്.
എല്ലാ വെള്ളിയാഴ്ചയും മനസില്‍ എന്തെങ്കിലും പ്ലാന്‍ ചെയ്യും.
നല്ല ഏതെങ്കിലും സ്ഥലങ്ങള്‍ കാണാന്‍ പോവ്വ , ഏതെങ്കിലും കൂടുകാരുടെ വീട്ടില്‍ പോവ്വ അങ്ങനെ എന്തെങ്കിലും.
പക്ഷെ അങ്ങനെ ഒന്നും നടക്കാറില്ല. അവര്ക്കു എല്ലാം അവരുടെ കുടുംബം ഉണ്ട് . അവിടെ പോയാലും ഒരു തരം uncomfortableness തോന്നും.
ഇതു ആലോചിക്കുമ്പോള്‍ വിഷമം വരും. എന്റെ അമ്മച്ചി, ചാച്ചന്‍ ,അനിയത്തി എല്ലാര്ക്കും ഞാന്‍ വീട്ടില്‍ ഉണ്ടാവണം എന്നാണ് ആഗ്രഹം. ശനിയും ഞായറും . ഇത്രയും ആകുമ്പോള്‍ കനം ഉള്ള എന്തോ ഒന്നു ചങ്കിനാത്തു വീര്‍ത്തു പൊങ്ങും.
എല്ലാരും ചുറ്റിനും ഉണ്ട്. എന്നാലും ആരും കൂടെ ഇല്ലാത്ത പോലെ. ഒരു കൂട്ട് വേണം. എപ്പോള്‍ വേണേലും മിണ്ടാന്‍ പറ്റുന്ന തരത്തില്‍.ഒരു സ്ഥലം വേണം. എപ്പോള്‍ വേണേലും പോകാന്‍ പറ്റുന്ന തരത്തില്‍.
2(A). " I " എന്ന വാക്ക്
ബാലരമ അന്നും ഇന്നും ഉള്ള ഒരു ഭയങ്കര weekness ആണ്. അതില്‍ ഇടക്കിടെ ചെറിയ ചതുരങ്ങളില്‍ കൌതുകകരമായ കാര്യങ്ങള്‍ വരാറുണ്ട്‌. "നിങ്ങള്‍ക്കറിയാമോ?" എന്ന പേരില്‍.
English ഭാഷയില്‍ ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ ഉപയോഗിക്കുന്ന വാക്ക് ഏതാണെന്ന് അറിയാമോ?
" I " ആണ് ഉത്തരം.
Whenever I write , I feel guilty about the number of “I”s that I use.
ഛെ , കഷ്ട്ടം.
ഞാന്‍ ഒരു ഭയങ്കര സ്വാര്‍ത്ഥന്‍ ആയിരിക്കണം.
ആണ്.
English ഭാഷയില്‍ ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ ഉപയോഗിക്കുന്ന വാക്ക് ഏതാണെന്ന് അറിയാമോ?
" I " ആണ് ഉത്തരം.
Whenever I write , I feel guilty about the number of “I”s that I use.
ഛെ , കഷ്ട്ടം.
ഞാന്‍ ഒരു ഭയങ്കര സ്വാര്‍ത്ഥന്‍ ആയിരിക്കണം.
ആണ്.
2(B) .The " I " word.
Which is the most used word in English?
I red this question in a general knowledge book before 10-15 years.
The answer is I. Whenever I write I feel guilty about the number of “I”s that I use. It shows a degree of your self concentrated thought process. I must be an extreme self centric person. Well I am.
1(A). ഞാന്‍ എന്തിന് എഴുതണം ?
ആകെ ഉള്ളത് ഒരേ ഒരു ജീവിതം. ഒരേ ഒരു ആയുസ്സ്‌.
ഇത്തിരി ദിവസങ്ങള്‍ക്കു മുന്പ് ഞാന്‍ മരിക്കെണ്ടാതായിരുന്നു. ഒരു വാഹനാപകടത്തില്‍.
നമ്മള്‍ "Freak accident " എന്നെല്ലാം പറയില്ലേ. ? അത് പോലെ ഒരെണ്ണം.
അപ്പോള്‍ ഒന്നും തന്നെ തോന്നിയില്ല. പിന്നെ എന്റെ കൂട്ടുകാരന്റെ കാറില്‍ ഇരുന്നു വീടും വീണ്ടും ഓര്‍ത്തപ്പോള്‍ പതുക്കെ പതുക്കെ പേടി അരിച്ചിറങ്ങി. അങ്ങനെ ഉപബോധവസ്ഥയില്‍ നീങ്ങുമ്പോള്‍ എന്റെ ഒരു സുഹൃത്തിനെ കണ്ടു. വഴിയില്‍. എന്നെ അവള്‍ കണ്ടില്ല. ചുമ്മാ ഒരു സുഹൃത്ത് എന്ന് പറഞ്ഞാന്‍ മതിയാവില്ല.കൂട്ടി പറഞ്ഞാലും കുറുക്കി പറഞ്ഞാലും പറഞ്ഞു ഫലിപ്പിക്കാന്‍ പറ്റാത്ത മിത്ത് പോലെ ഒരു മിത്രം. ഏതാണ്ട് ഒരു വര്‍ഷത്തിനു ശേഷം വണ്ടി കാത്തു അവള്‍ നില്ക്കുന്നു.
ഒരായുസില്‍ ആളുകള്‍ എന്തെല്ലാം ഒതുക്കി വെച്ചു , ഒളിപ്പിച്ചിട്ടാണ് ജീവിക്കുന്നത്.
ഒളിച്ചു കളിയില്‍ സ്വയം മറന്നു ജീവിക്കാന്‍ തന്നെ മറന്നു പോകുന്നു.
കാണാനോ അറിയാനോ സാധ്യത ഇല്ലാത്ത ഒരു പറ്റം അപരിചിതരോട് എന്റെ സ്വപ്നങളെ കുറിച്ചും, ആഗ്രഹങ്ങളെ കുറിച്ചും , രഹസ്യങ്ങളെ കുറിച്ചും സംസാരിക്കുന്നതു വിഡ്ഢിത്തം ആയിരിക്കാം.
ഈ വാചകം എവിടെയെങ്കിലും കേട്ട പരിചയം ഉണ്ടോ?
"If writing is wrong ; I don't want to be right"
ഇത്തിരി ദിവസങ്ങള്‍ക്കു മുന്പ് ഞാന്‍ മരിക്കെണ്ടാതായിരുന്നു. ഒരു വാഹനാപകടത്തില്‍.
നമ്മള്‍ "Freak accident " എന്നെല്ലാം പറയില്ലേ. ? അത് പോലെ ഒരെണ്ണം.
അപ്പോള്‍ ഒന്നും തന്നെ തോന്നിയില്ല. പിന്നെ എന്റെ കൂട്ടുകാരന്റെ കാറില്‍ ഇരുന്നു വീടും വീണ്ടും ഓര്‍ത്തപ്പോള്‍ പതുക്കെ പതുക്കെ പേടി അരിച്ചിറങ്ങി. അങ്ങനെ ഉപബോധവസ്ഥയില്‍ നീങ്ങുമ്പോള്‍ എന്റെ ഒരു സുഹൃത്തിനെ കണ്ടു. വഴിയില്‍. എന്നെ അവള്‍ കണ്ടില്ല. ചുമ്മാ ഒരു സുഹൃത്ത് എന്ന് പറഞ്ഞാന്‍ മതിയാവില്ല.കൂട്ടി പറഞ്ഞാലും കുറുക്കി പറഞ്ഞാലും പറഞ്ഞു ഫലിപ്പിക്കാന്‍ പറ്റാത്ത മിത്ത് പോലെ ഒരു മിത്രം. ഏതാണ്ട് ഒരു വര്‍ഷത്തിനു ശേഷം വണ്ടി കാത്തു അവള്‍ നില്ക്കുന്നു.
അതും കൂടി ആയപ്പോള്‍ എന്റെ ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന അവസ്ഥയെ പറ്റി നല്ല സംശയം തോന്നി. മരിക്കുന്നതിന്റെ തൊട്ടു മുന്പ് , മുന്പ് മരിച്ചു പോയ അടുത്ത ആളുകളെ കാണാം എന്നും മറ്റും എവിടെയോ വായിച്ചിട്ടുണ്ട്.
ഞാന്‍ പെട്ടെന്ന് ഒരു നാള്‍ മരിച്ചു പോയാല്‍ ഞാന്‍ പറയണം എന്ന് വിചാരിച്ച കാര്യങ്ങള്‍ ഒക്കെ എങ്ങനെ പറയും? അതിന്റെ ഉത്തരം ആണ് ഈ എഴുത്ത്. ഇതു ഒരു പക്ഷെ സ്വര്‍ഗ്ഗത്തില്‍ നിന്നുള്ള ഫസ്റ്റ് warning bell ആയിരിക്കാം. It’s time for some soft thinking and rough talk.
മനസ്സില്‍ ചവക്കുന്ന ചോദ്യങ്ങളെയും കയ്പ്പുള്ള ഓര്‍മകളെയും കാര്‍ക്കിച്ചു തുപ്പാന്‍ നേരം ആയി കാണണം. ലോകം ഓടുന്ന രീതിയും ഇടയില്‍ മനസ്സില്‍ ആക്കിയാല്‍ നന്ന്.പോവുന്നതിനു മുന്പ്.
അറിഞ്ഞും അറിയാതെയും വേദനിപ്പിച്ച എല്ലോരോടും ഉള്ള തുറന്ന ക്ഷമാപണവും ആവട്ടെ ഇതു.
Christian`s-ന്റെ ആദിമാകാലത്തെ കുമ്പസാരം പൊതുവായ സ്ഥലത്തു ഉറക്കെ വിളിച്ചു പറയുന്ന രീതിയില്‍ ആയിരുന്നു എന്ന് കേട്ടിട്ടുണ്ട്. കാര്യങ്ങള്‍ ഇവിടെയും വ്യതസ്തമല്ല.
മാധവികുട്ടിയുടെ "എന്റെ കഥ " വായിക്കുന്നത് ഈ അടുത്താണ്. അവരുടെ മരണ ശേഷം.
അവര്‍ പറയുന്നു:
” ഒരു കാല് ജീവിക്കുന്നവരുടെ ലോകത്തും മറ്റേ കാല് മരിച്ചവരുടെ ലോകത്തും ചവിട്ടുക എന്നതാണ് ഏറ്റവും പൂര്‍ണമായ നില . അപ്പോള്‍ ആ വ്യക്തിക്ക് സമനില കിട്ടുന്നു .അപ്പോള്‍ ഉള്‍ക്കാഴ്ച കൂടുതല്‍ അഗാധമാവുന്നു .ഭയപ്പെടാന്‍ ഒന്നുമില്ല . “
എന്തിന് ഇത്ര ചെറുപ്പത്തിലെ ആത്മകഥ എഴുതുന്നു എന്ന് ആരോ ചോദിച്ചപ്പോള്‍
” ഒരാള്‍ നൂറ്റിയിരുപതു വയസ്സ് വരെ ജീവിച്ചാലും അറുപതു വയസ്സ് വരെ ജീവിച്ചാലും അല്ല മുപ്പതു വയസ്സ് വരെ ജീവിച്ചാലും അയാളുടെ ജീവിതം ഒരു മനുഷ്യജന്മം എന്ന നിലയില്‍ പൂര്‍ണമായിരിക്കും .അതിനു ആദിയും മധ്യവും അവസാനവും ഉണ്ടായിരിക്കും .അതില്‍ സുഖവും ദുഖവും സൌന്ദര്യവും വിധിച്ച പാകത്തില്‍ വിലയിതമായിരിക്കും. “
Gospel according to St.John ആണെന്ന് തോന്നുന്നു ഇങ്ങനെ എന്തോ ഉണ്ട്.
കേള്‍ക്കാന്‍ ചെവിയുള്ളവന്‍ കേള്‍ക്കട്ടെ !! കാണാന്‍ കണ്ണുള്ളവന്‍ കാണട്ടെ !!. സത്യം സത്യമായി ഞാന്‍ നിങ്ങളോട് പറയുന്നു…..
And here we go.
1(B). Why should I write?
I am not quiet sure why I am revealing those inner most secrets, fantasies and wishes like a confession to people who don’t even know me.
But I got some clues.
Few days back I had a very narrow escape from death . I was shell shocked. At first it didnt matter. The more I thought about it the more frightening it was.
On the way back to my room I saw another person whom I am remembering to forget everyday in a second by second basis. I saw her after almost one year. That reminded me something. I had a reasonable doubt about my existence as a living being. I have read somewhere that these kind of things happens only after your death. I am taking this as a symbol from heaven. My timer is running out. It may expire at any millisecond. It’s time for some soft thinking and rough talk. Tomorrow is not in my hand. Let’s see what I can do with the today. I should raise my voice against everything which appears incorrect. I should clear all my doubts about how stuffs work and how things function on earth.
And also I should beg mercy and forgiveness to all the people who had a bad time because of me.
Recently I have the opportunity to read Kamala Das`s Book –എന്റെ കഥ.
She says -
” ഒരു കാല് ജീവിക്കുന്നവരുടെ ലോകത്തും മറ്റേ കാല് മരിച്ചവരുടെ ലോകത്തും ചവിട്ടുക എന്നതാണ് ഏറ്റവും പൂര്‍ണമായ നില . അപ്പോള്‍ ആ വ്യക്തിക്ക് സമനില കിട്ടുന്നു .അപ്പോള്‍ ഉള്‍ക്കാഴ്ച കൂടുതല്‍ അഗാധമാവുന്നു .ഭയപ്പെടാന്‍ ഒന്നുമില്ല . “
When somebody asked her about why she writes her autobiography in such a young age she said-
” ഒരാള്‍ നൂറ്റിയിരുപതു വയസ്സ് വരെ ജീവിച്ചാലും അറുപതു വയസ്സ് വരെ ജീവിച്ചാലും അല്ല മുപ്പതു വയസ്സ് വരെ ജീവിച്ചാലും അയാളുടെ ജീവിതം ഒരു മനുഷ്യജന്മം എന്ന നിലയില്‍ പൂര്‍ണമായിരിക്കും .അതിനു ആദിയും മധ്യവും അവസാനവും ഉണ്ടായിരിക്കും .അതില്‍ സുഖവും ദുഖവും സൌന്ദര്യവും വിധിച്ച പാകത്തില്‍ വിലയിതമായിരിക്കും. “
So here I am. Let me quote from bible -
കേള്‍ക്കാന്‍ ചെവിയുള്ളവന്‍ കേള്‍ക്കട്ടെ !! കാണാന്‍ കണ്ണുള്ളവന്‍ കാണട്ടെ !!. സത്യം സത്യമായി ഞാന്‍ നിങ്ങളോട് പറയുന്നു…..
And here we go.
Subscribe to:
Posts (Atom)
